Eindelijk is het zover. Het is 1 september 13.00 uur.
We fietsen naar ons toekomstige huis. De zoon van de eigenaar is er al. Hij heeft de documenten op zijn telefoon al in de aanslag. We lopen door het huis en hij legt nog het één en ander uit. Ze hebben best veel achtergelaten, gelukkig veel dingen die we nog kunnen gebruiken. Het voelt allemaal nog heel onwerkelijk. We hebben gewoon een huis gekocht. We doen allemaal dingen waarvan we gezegd hebben dat we die nooit zouden doen. 🤭 Zo zie je maar weer, plannen kunnen altijd wijzigen.
We ondertekenen alle documenten op de telefoon en klaar is Kees. Niks geen notaris maar gewoon thuis aan de keukentafel. Hij vertrekt en laat ons achter in ons nieuwe huis. We lopen een beetje verdoofd rond, het voelt zo raar maar tegelijkertijd ook heel goed. Meteen hebben we al onze eerste visite. Elin staat op de stoep met een mooie vaas met bloemen. Ze vraagt meteen wanneer we gaan verven. Ho ho ho, we moeten eerst nog van alles doen voordat we kunnen beginnen met verven en…..we moeten het eerst nog laten bezinken. Heel lief natuurlijk maar het was net teveel en te vroeg.
We fietsen terug om de eerste aanhanger met spullen op te halen, en natuurlijk de honden, zodat ze ook kennis kunnen maken met hun nieuwe huis.
In de aanhanger zitten de verfspullen, stoelen en een tafel zodat we ook kunnen pauzeren, en nog veel meer spullen die we nodig zullen hebben om de boel op te knappen. De eerste dag doen we niet veel meer maar maken plannen over hoe we het gaan aanpakken.
O ja… in de kelder is geen lichtschakelaar maar daar heeft de vorige eigenaar iets op bedacht. Een heel vernuftig systeem, zie korte video.
