Op een mooie vrijdagmiddag loop ik zoals gewoonlijk een rondje met de honden. Natuurlijk gaat deze ronde langs ons nieuwe huis, nog 2 weken dan krijgen we de sleutel. Spannend. Maar goed….ik loop dus langs ons nieuwe huis en zo via Hovlitunet, het verzorgingshuis huis terug naar huis. Daar op een bankje zie ik een jonge man zitten met naast hem een fiets vol met tassen. Hij is aan het bellen en als ik langs loop hoor ik dat hij Nederlands praat. Nou dat is toevallig. Ik spreek hem aan en we raken aan de praat. Hij is op fietsvakantie en belde met zijn moeder omdat hij een ontstoken kuit heeft en dat hij niet goed weet wat hij moet doen. Verder fietsen of met de trein naar Oslo om daar de boot te nemen om zijn reis vervroegd te beëindigen. Ik stel voor om bij ons even wat te drinken. Dat aanbod neemt hij direct aan. We praten wat en ik stel voor dat hij bij ons kan blijven slapen, douchen en wat eten. Hij moet er even over nadenken maar vrij snel neemt hij het aanbod aan. Het is een jonge man die van oorsprong uit Friesland komt maar nu in Deventer woont. Hij gaat per 1 september werken bij Heijmans in Rosmalen. Ik bel ook nog even met Bert om te vertellen dat we een gast hebben. Die vond het geen probleem. We eten friet met een frikandel en hij neemt een douche. Dit was al even geleden omdat hij vaak wild kampeert. Hij heeft eigenlijk geen tent maar een tentdoek en zijn fiets is dan een soort tentpaal. Het heeft een speciale naam maar die ben ik vergeten. O ja….dat heet een tarp. We kletsen gezellig over van alles en nog wat en hij probeert of hij de boot die hij al gereserveerd had kan omboeken, dat lukt hem niet maar hij kan later wel het bedrag terug krijgen. Hij boekt de boot van Oslo naar Kiel en boekt ook meteen een treinticket van Kiel naar Nederland. Daarna duikt hij vroeg zijn bed in.
De volgende dag ontbijten we gezamenlijk en stellen voor om hem naar Oslo te brengen. Ook dit aanbod neemt hij aan. Hij is ons heel dankbaar. Dat schrijft hij later ook in zijn reisverslag.
Tekst uit zijn reisverslag:
Op een bankje zat ik mijn ouders telefonisch bij te praten over de recente avonturen: veel koorts en een ontstoken kuit die het fietsen het tegenovergestelde van leuk maakte. Waarop een voorbijganger mij in het Nederlands aansprak. Meer geluk had ik niet kunnen hebben, ik kwam terecht bij een uiterst vriendelijk en behulpzaam Nederlands echtpaar dat geëmigreerd was naar Noorwegen. Na het aanhoren van mijn situatie kreeg ik avondeten, een nacht in de logeerkamer en alsof het vanzelfsprekend is ben ik zojuist naar de veerboot in Oslo gebracht. Wat is Noorwegen toch een mooi land met nog mooiere Nederlandse inwoners. Wat mij betreft mogen ze van harte terug emigreren naar Nederland 🙂 het is anders dan gepland, maandagmiddag ben ik terug in Deventer.
We nemen nog een foto bij de boot als afscheid. We wensen hem alle goeds en hij bedankt ons nogmaals. Goede reis verder Chaim.