November en december zijn rustige maanden, nou ja….
We werken, we verplaatsen het hout richting de overkapping bij de voordeur, proberen wat nieuwe recepten uit, Flex gaat naar de kapper, Elin en ik staan op de kerstmarkt in het gemeentehuis en in het buurthuis Johs Minde, er is sneeuw, we zetten de kerstboom, zien prachtige luchten, gaan naar een kerstconcert in de kerk van Hov en krijgen bezoek op 1e kerstdag.
Ook nog een paar serieuze zaken, op 10 november heb ik in Lillehammer het 2 jaarlijkse borstonderzoek, een week later krijg ik een brief dat er nader onderzoek nodig is om te kunnen vaststellen of er wel of niets aan de hand is. Dat is best schrikken, je weet natuurlijk maar nooit. Op 13 december moet ik voor verder onderzoek naar Hamar, Bert heeft een dag vrij kunnen krijgen om mee te gaan. Na nog extra foto’s, een echo en een punctie krijg ik te horen dat er niets aan de hand is en dat er alleen een cyste zat. Wat een opluchting. Dezelfde dag bellen we in de avond met Stefanie en Sander en horen we dat we opa en oma worden, wat een geweldig nieuws. Het is nog pril maar ze willen het toch vertellen dit omdat de moeder van Sander ziek is en hier erg naar uitkijkt en omdat het bijna kerst is en als Stefanie dan geen wijntje drinkt dan weet ook iedereen meteen wat er aan de hand is. We maken plannen om onze vakantie aan te passen en in augustus, als ze uitgerekend is, naar Nederland te reizen. In de kringloopwinkel loop ik tegen een campingbedje aan voor 100 kr, dat kan ik niet laten staan. Ik stuur met Greetz een leuke kaart met babysokjes, en zo leeft iedereen op zijn eigen manier op een roze/blauwe wolk.
UPDATE: helaas is er vroegtijdig een einde aan de zwangerschap gekomen. Op 19 januari stond er een afspraak bij de verloskundige en die had geen goed nieuws. Wat een verdrietig nieuws was dat. 😢
