En dan krijg je een telefoontje waarvan de wereld even stil staat. Mijn ergste nachtmerrie werd die woensdag werkelijkheid. Om 18.16 uur krijg ik een telefoontje van ons Hannie dat Mark van ons Mia is overleden. Wat??? Ja, ik hoor het goed. Hij is op 61 jarige leeftijd plotseling overleden. 😥 Ik kon maar aan één ding denken en dat was: Hoe kom ik zo snel mogelijk in Nederland. Dan voelt Noorwegen ineens heel ver weg.
Toen we de keuze maakte om naar Noorwegen te gaan was dit één van de dingen die we ons goed hadden gerealiseerd, er kan een keer een telefoontje komen, maar zo snel al en Mark…. Dit hadden we nooit gedacht.
Ik bel met Bert en met Stefanie om dit gruwelijk nieuws te vertellen. Iedereen is ontdaan en kan het niet bevatten. Stefanie en Sander gaan die avond nog naar ons Mia. Gelukkig dat zij ons Mia kunnen bijstaan. Ons Hannie was gelukkig al die tijd al bij haar. Ook goede vrienden steunen haar meteen.
Als Bert thuis komt dan zegt hij meteen: We gaan gewoon met de auto, dan kunnen alle beesten mee. Want ja…dat is een praktisch probleem wat dan om de hoek komt kijken. Stefanie en Sander bieden ook meteen aan dat we bij hun kunnen blijven incl. alle beesten. Hoe fijn is dat…
Piet en Naomi zouden vrijdag komen maar ook die moet ik bellen dat dit helaas niet door kan gaan. Verder kijken hoe we het beste kunnen rijden. De beste optie met de beestenboel is om naar Gotenburg te rijden, daar de nachtboot te nemen naar Kiel en van Kiel naar Oss te rijden. Dit is zo’n 1050 km rijden, verdeeld over 2 dagen. Dat moet gaan lukken. Op de boot boeken we een hut waar huisdieren zijn toegestaan.
We pakken die zelfde avond nog alle spullen bij elkaar in ons oude huis. Het plan is om donderdag om 8 uur te vertrekken naar ons nieuwe huis. Dit omdat de meeste spullen daar liggen. De auto helemaal vol geladen vertrekken we donderdag om precies 8.00 uur naar Hov. 9.45 uur komen we daar aan. We laden de auto uit en pakken ons koffer en allerlei andere spullen weer in de auto. Om 12 uur vertrekken we richting Gotenburg. De boot vertrekt daar om 18.45 uur. We zijn ruim op tijd en geven ons over aan de rust op de boot. We kunnen immers dan niet anders als wachten/slapen totdat we de volgende ochtend om 9.15 uur in Kiel aankomen. Om 9.30 uur rijden we van de boot af. De laatste etappe gaat in. Om 15.30 uur komen we in Oss aan bij Stefanie en Sander. Al met al is het niet tegen gevallen hoe snel we in Nederland kunnen zijn. We laden de auto uit en rijden meteen door naar ons Mia.
Heftig….. maar we zijn er voor haar. We kunnen meteen beginnen met er voor te zorgen dat de kaarten op tijd weg zijn. Dan volgen er dagen van verdriet/regelen/praten/elkaar steunen etc.
Dinsdag om 12 uur is de uitvaart in Uden. Omdat Mark al heel lang lid was van de motorclub hadden zo’n 16 motoren zich verzameld om Mark zijn laatste rit te begeleiden. Heel indrukwekkend. De afscheidsdienst was heel “mooi”, indrukwekkend en ook fijn dat we dit met z’n allen hebben kunnen doen. Een afscheid wat hij verdiende. ❤️
Gelukkig hebben we na de uitvaart nog een paar dagen. De boot is geboekt voor zaterdagavond. We komen veel samen, eten gezamenlijk en vieren ook nog een beetje Stefanie haar 33e verjaardag.
Zaterdagochtend is het weer tijd om afscheid te nemen van de familie. We hebben naast de familie weinig andere mensen gezien. Dit is een bewuste keuze geweest. Het afscheid valt wederom zwaar. De hele terug reis is dan ook emotioneel. Mijn gedachte gaan steeds weer naar mijn lieve, sterke zus. Ze heeft gelukkig heel veel lieve mensen om haar heen. Lieve buren waar ze terecht kan, hele lieve vrienden die dichtbij wonen, zelfs een paar op loopafstand. En natuurlijk ons Hannie en Gerard, Stefanie en Sander en de familie van Mark. En ik…..ik probeer er op afstand voor haar te zijn. Altijd in mijn gedachten, een appje sturen en om haar te bellen. ❤️❤️
