Ik had een route gevonden om te wandelen en waar ook meteen wat caches te vinden zouden zijn. Eenmaal op de plek gekomen kwamen we er al snel achter dat dit een pittige wandeling zou worden. We moeten de berg op, over een paadje wat rotsachtig is en waar veel boomwortels overheen liggen. Jeetje….waar zijn we aan begonnen. Ik ben altijd bang om te vallen en loop dus de hele tijd naar beneden te kijken waar ik mijn voeten naar zet. Bert is wat zekerder van zichzelf en kijkt dan ook nog rond. Dat was maar goed ook want hij zag op een meter of 20 een eland staan. Oog in oog met een eland en zijn jong. Wij heel voorzichtig een foto gemaakt. We zijn snel doorgelopen want we wilde niet dat onze honden ze ook zouden zien.
Wauw echt geweldig. Heel apart. Wat een bijzondere beesten. 🦌
Bovenop de berg hadden we een prachtig uitzicht, dat maakte weer veel goed. We zijn nog een stukje verder gegaan omdat we dachten dat het nu niet meer zo moeilijk zou zijn, nou…niks was minder waar. Uiteindelijk zijn we omgedraaid en dezelfde weg terug gelopen. We hadden toch ruim 7 kilometer gelopen. 💪
